"Yasuke in Shadows: een nieuwe kijk op Assassin's Creed"

Dankzij een hernieuwde focus op de kernconcepten die oorspronkelijk de serie hebben gedefinieerd, levert Assassin's Creed Shadows de meest bevredigende ervaring die de franchise in jaren heeft aangeboden. De game beschikt over het soepelste parkour -systeem sinds Unity , versterkt door een worstelende haak die je beklimming naar prime uitkijkpunten versnelt. Hoog boven op een koord, je bent gewoon een druppel verwijderd van het uitvoeren van de perfecte moord - zolang je maar als NAOE speelt. Schakel echter over naar Yasuke, de tweede hoofdrolspeler, en je wordt in een geheel andere gameplay dynamiek gegooid.

Yasuke beweegt langzaam en onhandig, mist het vermogen om stil te doden en klimt met de behendigheid van een grootouder. Hij belichaamt de antithese van wat fans verwachten van de Creed -hoofdrolspeler van een moordenaar en presenteert een van de meest intrigerende en verwarrende ontwerpkeuzes van Ubisoft. Spelen als Yasuke heeft zin om helemaal weg te stappen van de traditionele Assassin's Creed -ervaring.

Aanvankelijk frustreerde het grimmige contrast tussen de capaciteiten van Yasuke en de kernfilosofie van de serie. Wat is het nut van een Assassin's Creed -hoofdrolspeler die moeite heeft om te klimmen en geen heimelijke verwijdering kan uitvoeren? Hoe meer ik echter speelde als hij, hoe meer ik het unieke perspectief op prijs stelde dat hij naar de serie brengt. Het ontwerp van Yasuke, hoewel gebrekkig, behandelt kritieke kwesties waarmee Assassin's Creed de afgelopen jaren is worstelen.

Je zult Yasuke pas enkele uren na de campagne tegenkomen, nadat je je eerste keer hebt besteed aan het beheersen van NAOE's Swift Shinobi -vaardigheden. NAOE belichaamt het Assassin -archetype beter dan elke hoofdrolspeler in het afgelopen decennium. Overgang naar Yasuke is schokkend; Deze torenhoge samurai is te opvallend om door vijandelijke kampen te sluipen en slaagt er nauwelijks in om iets boven zijn hoofd te beklimmen. Zijn langzame en moeizame klimmen introduceert een opzettelijke wrijving, waardoor verticale verkenning een uitdaging is en een meer geaarde aanpak aanmoedigt. Deze beperking beperkt zijn vermogen om het milieu te onderzoeken vanuit hoge uitkijkpunten, waardoor hij zonder het strategische voordeel dat NAOE's Eagle -visie biedt.

Het ontwerp van Yasuke verzet zich fundamenteel tegen de traditionele Assassin's Creed -principes van heimelijke moorden en verticale verkenning. Spelen als hij voelt zich dichter bij Ghost of Tsushima dan Assassin's Creed , met de nadruk op felle gevechten over stealth. Yasuke's Playstyle vereist dat spelers hun benadering van het spel heroverwegen. In tegenstelling tot het moeiteloze klimmen van eerdere protagonisten, zijn de paden van Yasuke meer voorgeschreven en vereisen zorgvuldige omgevingsobservatie om verborgen routes te ontdekken, waardoor een laag strategische diepte wordt toegevoegd die afwezig is in het gebruikelijke vrije klimmen van de serie.

Deze aangewezen paden begeleiden Yasuke naar zijn doelstellingen, maar beperken zijn algemene vrijheid voor verkenning. Hij mist het vermogen om bewakingsbewegingen te beoordelen en heimelijke benaderingen te plannen, in plaats daarvan te vertrouwen op zijn "brute moord" vaardigheden - een luide en agressieve zet die gevechten initieert in plaats van het te vermijden. Maar wanneer gevechten ontstaan, biedt Shadows het beste zwaardspel dat de serie in meer dan tien jaar heeft gezien, met doelgerichte stakingen en een verscheidenheid aan technieken die elke ontmoeting opwindend maken.

De scheiding van gevechten en stealth in twee verschillende karakters voorkomt het mengen van stijlen die worden gezien in eerdere titels zoals Origins , Odyssey en Valhalla . De kwetsbaarheid van NAOE dwingt spelers om de stealth -lus te handhaven, terwijl de kracht van Yasuke een meer directe gevechtsbenadering mogelijk maakt en een verfrissende pauze biedt van de spanning van stealth.

Ondanks de bedoeling achter het ontwerp van Yasuke, blijft zijn pasvorm in het Creed -framework van de Assassin twijfelachtig. De serie is gebouwd op stealth en verticale verkenning, elementen waar Yasuke zich rechtstreeks tegen verzet. Terwijl personages als Bayek en Eivor zich waagden in actiegebied, behielden ze nog steeds de kernvaardigheden van de Creed -hoofdrolspeler van een moordenaar. Yasuke past als samurai thematisch aan bij zijn gebrek aan stealth- en klimvaardigheden, maar deze ontwerpkeuze betekent dat je de traditionele Assassin's Creed -gameplay niet kunt ervaren terwijl je hem controleert.

De echte uitdaging voor Yasuke is zijn tegenhanger, NAOE. Mechanisch is NAOE de superieure hoofdrolspeler, die een naadloze mix van stealth en mobiliteit biedt die perfect de essentie van Assassin's Creed inkapselt. Haar toolkit, in combinatie met de verticaliteit van Sengoku -periode Japan, zorgt voor een ervaring die echt de belofte van de serie om een ​​zeer mobiele stille moordenaar te zijn, waar te maken.

NAOE profiteert ook van de ontwerpveranderingen die Yasuke vormen. Hoewel ze bijna overal kan klimmen, is de "Stick to Every Surface" -benadering van de serie vervangen door een realistischer systeem. Dit vereist dat spelers hun routes plannen en de grijphaak strategisch gebruiken, waardoor het sandbox -gevoel van de open wereld wordt verbeterd. Op de grond is de gevecht van NAOE net zo impactvol als die van Yasuke, hoewel ze langdurige gevechten niet kan ondersteunen. Dit roept de vraag op: waarom kiezen voor Yasuke wanneer NAOE een completere Assassin's Creed -ervaring biedt?

De poging van Ubisoft om twee verschillende speelstijlen aan te bieden met Yasuke en NAOE is lovenswaardig, maar creëert een tweesnijdend zwaard. De unieke aanpak van Yasuke biedt een frisse en dwingende ervaring, maar het is direct tegen de fundamentele elementen van Assassin's Creed . Hoewel ik af en toe naar Yasuke zal terugkeren voor de sensatie van zijn gevecht, is het door NAOE's ogen dat ik de wereld van schaduwen echt zal verkennen. Met NAOE heb ik het gevoel dat ik Assassin's Creed speel.